آنچه باید از عفونت های گوش بدانید
تاریخ انتشار: ۱۶ فروردین ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۲۸۲۰۵۸۵
به گزارش بولتن نیوز، دکتر پدرام برقعی، متخصص گوش و حلق و بینی در گفتگو با برنامه «فراسو» شبکه رادیویی سلامت با بیان اینکه عفونت گوش به دو دسته تقسیم می شود، افزود: دسته نخست عفونت گوش خارجی که مجرای گوش خارجی و لاله گوش درگیرش می شود و دسته دوم عفونت گوش میانی که معمولا به دنبال سرماخوردگی و عمدتا از طریق عفونت های بینی و سینوس ها و سیستم تنفسی فوقانی و یا از طریق لوله ارتباطی که بین گوش و بینی قرار دارد؛ به گوش منتقل می شود که این دو دسته از همه نظر با هم متفاوت هستند و بنابراین باید جداگانه بحث شوند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
وی در خصوص عفونت گوش خارجی بیان کرد: عفونت گوش خارجی بیشتر در افراد جوان و یا میانسال و معمولا در فصول گرم سال مشاهده می شود. همچنین در کسانی که در آب و هوای مرطوب زندگی می کنند یا افرادی که عادت به دستکاری گوش دارند و یا وسیله ای مانند سمعک دارند و یا شرایطی دارند که مرتب گوششان دستکاری می شود، بیشتر روی می دهد.
این متخصص گوش و حلق و بینی در ادامه به عفونت گوش میانی اشاره و تاکید کرد: این بیماری بیشتر در سن کودکی و خردسالی و در فصول سرد سال شایع تر است و به دنبال سرماخوردگی که اغلب ویروسی و یا باکتریایی است، عفونت گوش میانی اتفاق می افتد.
برقعی ورود آب آلوده به گوش - دست زدن به گوش با دست های آلوده- دستکاری و گوش پاک کن را از جمله عواملی دانست که گوش خارجی را در معرض عفونت قرار می دهد، و گفت: از آنجائی که عفونت های گوش میانی عمدتا از سیستم تنفسی فوقانی یعنی، بینی سینوس و حلق به گوش منتشر می شود اغلب ویروسی است و بیش از 90 درصدشان با یک عفونت ویروسی شروع می شود، در نتیجه مراقبت های معمولی برای پیشگیری از سرما خوردگی، در این مورد هم صدق می کند.
وی در ادامه بیان کرد: مهمترین آنها عبارتند از : شستشوی دستها- در صورت حضور در محیط های آلوده و شلوغ، شستن سرو صورت ، کمک کننده است. افرادی که زیاد در تماس با افراد آلوده هستند و یا در محیط شلوغ کار می کنند، تردد در محیطهای شلوغ دارند- بیماری زمینه ای مانند نقص سیستم ایمنی دارند- مثلا به دیابت هستند و کورتون مصرف می کنند- افرادی که شیمی درمانی شده اند و افراد بالای 60 سال و یا افراد زیر 10 سال ، به مصرف واکسن آنفلونزا توصیه می شوند.
این متخصص گوش، حلق و بینی در پاسخ به این سوال که چند واکسن برای پیشگیری از عفونت گوش میانی توصیه می شود؟، افزود: دو تا واکسن- یک مورد، واکسن پنوموکوک است که در سیستم واکسیناسیون کشوری ما هنوز وارد نشده اما در ایران موجود است. واکسن پنوموکوک در کشورهای دیگر اجباری است که دو دوز به کودک به فاصله چند ماه داده می شود و سپس هر 5 سال یک بار تکرار می شود. در کشور ما که اجباری نیست، برای کسانیکه زمینه عفونت گوش میانی دارند یا بیماری در خانواده آنها شایع است، یا کودکی که مرتبا دچار سرماخوردگی می شود، واکسن داده می شود. واکسن روی عفونت ریوی و منژیت ها هم موثر است. این واکسن به افرادی که قصد سفر به کربلا یا حج را دارند هم توصیه می شود. دومین واکسن، واکسن هموفیلوس است که در چند سال اخیر وارد واکسیناسیون کشوری ما شده است. به صورت پنتاوالان همراه واکسن سه گانه و هپاتیتB به کودکان داده می شود.
وی با بیان اینکه یکی از نشانه های عفونت گوش میانی و عفونت گوش خارجی که در هر دو مورد مشترک است، درد گوش است، اظهارداشت: اما عفونت گوش خارجی همراه ترشح و درد بسیار شدید است به طوری که شخص اجازه دست زدن به لاله گوش را نمی دهد؛ اما عفونت گوش میانی، درد گوش به دبنال سرما خوردگی اتفاق می افتد. درد، شب ها بیشتر است. با مصرف دارو و با گذشت زمان معمولا عفونت بهبود می یابد، عفونت گوش میانی در کودکانی که از نظر ایمنی سالمند ، اغلب گذراست و عارضه ای ندارد.
برقعی در ادامه تصریح کرد: در کشورهای پیشرفته دنیا اجازه آنتی بیوتیک درمانی حتی در مواردی که عامل بیماری باکتری است، داده نمی شود. در این کشورها پزشک به فواصل کوتاه بیمار را معاینه می کندو اگر لازم باشد برای کنترل تب، داروی تب بر تجویز می کند. با معاینه دو روز یک بار کودک توسط پزشک، سیر و روند بیماری کنترل می شود. بالای 97-98 درصد عفونت ها بهبود می یابند. در سیر بیماری ممکن است پرده گوش پاره شده و ترشحات خارج شوند و سوراخ هم طی چند روز بسته می شود و اگر بعد از یکی دو هفته پزشک معاینه کند، محل را کاملا سالم مشاهده می کند.
این متخصص گوش و حلق و بینی در پایان اظهارداشت: در کشور ما این امکان وجود ندارد بنابراین در مواقع لزوم آنتی بیوتیک تجویز می شود و بعد از دوره درمان با آنتی بیوتیک، پزشک بیمار را معاینه می کند.
منبع: سلامت نیوز
منبع: بولتن نیوز
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.bultannews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «بولتن نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۲۸۲۰۵۸۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تغییر رنگ ادرار، بوی ادرار و ظاهر ادرار نشانه چیست؟
ادرار یکی از راههایی است که بدن سموم و مواد ناخواسته را از بدن دفع میکند. وظیفه کلیهها این است که آب اضافی و مواد زائد شامل برخی داروها را از جریان خون و سایر نواحی بدن حذف کنند.
اولین ادرار بعد از بیدار شدن در صبح، اغلب تیرهترین و غلیظترین ادرار است و پس از این که فرد شروع به نوشیدن مایعات در طول روز کرد رنگ ادرار روشن میشود.
ادرار به عنوان راهی برای سنجش کمآبی بدنادرار بیشتر حاوی آب است. در واقع، حدود ۹۵ درصد از ادرار آب است و بقیهی آن شامل مواد معدنی، اسیداوریک، ویتامینها، آنزیمها و اسید صفراوی به نام اوروبیلین (urobilin) است که به ادرار رنگ زرد میدهد. رنگ ادرار برای تعیین این که آیا آب کافی در طول روز وارد بدن شده است یا خیر، روش قابل اعتمادی است. ادراری که به رنگ کاهی یا تقریباً بیرنگ است به معنای دریافت آب کافی است، درحالیکه رنگ زرد تیرهتر اغلب به این معنی است که بدن فرد کمآب شده است.
ادرار طبیعی چگونه به نظر میرسد؟ادرار طبیعی به رنگ زرد کمی شفاف است که اغلب به آن «کاهی رنگ» میگویند. میزان وجود رنگ زرد با میزان آب بدن در نوسان است. فردی که به خوبی هیدراته است و روزانه شش تا هشت لیوان آب مینوشد، معمولاً ادرار زرد روشن دارد. فردی که کمتر از آنچه باید آب مینوشد، ممکن است ادرار زرد تیرهتری داشته باشد؛ زیرا با توجه به این که بدن آب را نگه میدارد، ادرار بیشتر زرد و غلیظ میشود.
یک فرد عادی بسته به مقدار آبی که در طول روز مینوشد، ممکن است ششبار یا بیشتر در روز از دستشویی استفاده کند. مصرف آبِ بیشتر معمولاً به معنای مراجعه بیشتر به سرویس بهداشتی است.
دلایل زیادی وجود دارد که میتوانند رنگ ادرار را تغییر دهند یا باعث شوند بوی مربوط به ادرار با آنچه که معمول است، متفاوت باشد. بسیاری از دلایل تغییر رنگ ادرار رایج بوده و نشانهی هیچ مشکل جدی نیستند، با این حال، اگر انتظار آن را نداشته باشید، ممکن است دیدن ادرار با رنگ عجیبوغریب برایتان شوکهکننده باشد.
علائم عفونت ادراریهنگامی که افراد در مورد ظاهر یا بوی ادرار خود نگران میشوند، معمولاً نگران این هستند که ممکن است عفونت دستگاه ادراری یا UTI داشته باشند. عفونت دستگاه ادراری، عفونتی است که کلیهها، حالبها، مثانه یا مجرای ادرار را درگیر میکند. این عفونت ممکن است در یک ناحیه وجود داشته باشد یا ممکن است بیشتر از یک ناحیه از دستگاه ادراری را درگیر کند.
داشتن ادرار با ظاهر غیرعادی یا بوی غیرعادی بدون وجود عفونت کاملاً امکانپذیر است. همچنین ممکن است شرایطی مشابه عفونت ادراری داشته باشید که در آن باکتری در ادرار وجود داشته باشد، اما علائمی را از خود نشان ندهید. این وضعیت باکتریوری بدون علامت (Asymptomatic bacteriuria) نامیده میشود.
آزمایش ادرار، آزمایشی است که برای بررسی رنگ و محتوای ادرار استفاده میشود و میتواند همراه با کشت ادرار وجود عفونت را تعیین کند.
علائم عفونت دستگاه ادراری شامل یک یا چند مورد از موارد زیر است:
تکرر ادرارنیاز به دستشویی رفتن بیش ازحد معمول
ادرار بدبوگاهی اوقات بوی بدی در این نوع عفونت وجود دارد
ادرار دردناکسوزش در هنگام دفع ادرار و گاهی اوقات پس از ادرار، ممکن است نشاندهنده وجود سوزش یا عفونت باشد
تأخیر در ادرارمشکل در شروع جریان ادرار هنگام تلاش برای ادرار کردن
ادرار کدرعفونت دستگاه ادراری میتواند باعث شود ادرار به جای این که شفاف باشد، کدر به نظر برسد
فشار یا درد مثانهبرخی از افراد هنگام ابتلا به عفونت، فشار یا درد را در مثانه که چند سانتیمتر زیر ناف است، تجربه میکنند
کمر دردپیلونفریت که بیشتر بهعنوان عفونت کلیه شناخته میشود، میتواند باعث کمردرد (سمت چپ، سمت راست یا هر دو طرف) در ناحیه بالای کلیهها شود
تبافزایش دما در طول عفونت ادراری شایع است، اما همیشه وجود ندارد. تب میتواند نشاندهندهی افزایش شدت عفونت باشد
خستگیداشتن هرگونه عفونت در بدن میتواند منجر به تب شود
هذیانبرخی از افراد بهویژه افراد مسن ممکن است در هنگام وجود عفونت ادراری، تغییرات شدید و ناگهانی را در توانایی تفکر خود تجربه کنند. این سردرگمی معمولاً زمانی برطرف میشود که عفونت به طور مؤثر درمان شود، اما ممکن است چند روز طول بکشد تا بهبود یابد
سپسیسعفونت دستگاه ادراری درماننشده، میتواند به عفونت سیستمیک جدیتری به نام سپسیس تبدیل شود که به داخل خون منتقل میشود. به این بیماری یوروسپسیس نیز گفته میشود و نیاز به درمان آنتیبیوتیکی اغلب از طریق تزریق داخل وریدی و بستری شدن در بیمارستان دارد
ظاهر غیرطبیعی ادرار ادرار کدرادرار ممکن است به دلایل رسوب در ادرار، نگه داشتن ادرار برای مدت طولانی قبل از رفتن به دستشویی، مشکلات پروستات، بیماریهای مقاربتی مانند سوزناک یا بزرگ شدن پروستات کدر شود. همچنین، وجود عفونت ممکن است منجر به حضور گلبولهای سفید یا قرمز خون و چرک در ادرار شود که میتواند باعث تیرگی شود.
ادرار کفآلودادراری که کفآلود یا حبابدار به نظر میرسد معمولا نتیجه جریان بسیار شدید ادرار است. این ممکن است به معنای فشار شدیدتر از حد معمول برای ایجاد جریان ادرار یا حتی افزایش فشار خون باشد. اگر این شرایط با گذشت زمان ادامه داشت، ممکن است لازم باشد آزمایش ادرار انجام دهید. همچنین ادرار کفآلود میتواند نشانهای از افزایش پروتئین در ادرار باشد که میتواند نشانهی مشکل کلیه باشد.
ادرار آبی یا سبزاغلب به دلیل وجود رنگ خوراکی ایجاد میشود. غذاهای با رنگهای غلیظ مانند مارچوبه، میتوانند منجر به تغییر رنگ ادرار شوند. همچنین ادرار سبز میتواند نشاندهندهی وجود باکتری سودوموناس، یک بیماری بسیار نادر به نام پورفیری یا رنگهای مورد استفاده برای آزمایشهای پزشکی باشد. برخی از داروها، از جمله پروپوفول، تاگامت، متیلن بلو، آمی تریپتیلین و ایندوسین باعث ایجاد رنگ ادرار سبز-آبی میشوند.
این معمولاً نشانهای از مشکل کلیوی نیست، اما همچنان ممکن است برای بیمار ناآگاهی که این داروها را مصرف میکند، هشداردهنده باشد. همچنین یک بیماری ارثی نادر وجود دارد که سطح کلسیم را افزایش میدهد و میتواند باعث ادرار آبی شود؛ این بیماری معمولاً بهعنوان «سندرم پوشک آبی» شناخته میشود.
ادرار کهربایی یا قهوهایشایعترین علت تیره شدن ادرار، کمآبی است؛ با بدتر شدن کمآبی ادرار تیره میشود، اما این رنگ میتواند نتیجهی بیماری کلیوی یا کبدی نیز باشد. رابدومیولیز، وضعیتی که در نتیجهی آسیب عضلانی ایجاد میشود و میتواند ادرار را تیره کند که اغلب به آن «ادرار به رنگ چای» میگویند. لوبیای فاوا و ریواس نیز میتوانند باعث تیره شدن ادرار شوند. هنگامی که کبد آنقدر بیمار است که نمیتواند کار خود را برای حذف بیلیروبین از جریان خون انجام دهد، کلیهها ممکن است به این روند کمک کنند. بیلیروبین معمولاً با مدفوع از بدن خارج میشود و دلیل قهوهای شدن مدفوع همین است. هنگامی که کلیهها به حذف بیلیروبین از بدن کمک میکنند، ادرار نیز رنگ قهوهای دارد.
ادرار نارنجیشایعترین علت ادرار نارنجی، دارویی به نام پیریدیوم است. پیریدیوم که در فرمولاسیون بدون نسخه خود به نام آزو نیز شناخته میشود، برای کاهش علائم عفونتهای دستگاه ادراری استفاده میشود. هویج، سایر غذاهای نارنجی و ویتامین C نیز میتوانند باعث نارنجیرنگ شدن ادرار شوند.
ادرار صورتی یا قرمزدر ایجاد ادرار صورتی، اغلب مصرف غذا مقصر است. در این مورد بهویژه چغندر شناخته شده است که باعث تولید ادراری میشود که از رنگ صورتی تا قرمز متغیر است. شاهتوت و ریواس نیز میتوانند این اثر را ایجاد کنند. داروی سل ریفامپین و سنا که یک ملیّن است نیز میتوانند منجر به ادرار صورتی یا قرمز شوند. وجود خون در ادرار میتواند باعث تغییر رنگ ادرار از صورتی تا قرمز تیره شود.
مقدار بسیار کمی خون میتواند رنگ ادرار را تغییر دهد، اما وجود خون در ادرار نیز میتواند نشانه مشکل قابلتوجهی در دستگاه ادراری باشد. به گفتهی انجمن اورولوژی آمریکا، اگر توضیح واضحی برای علت وجود خون در ادرار مثلاً دورهی قاعدگی وجود نداشته باشد، باید با یک اورولوژیست برای بررسی هماچوری باشید.
ادرار زرد روشنویتامینهای B۱۲ باعث ایجاد رنگ ادرار روشن یا زرد مایل به لیمویی میشوند؛ بتاکاروتن (موجود در غذاهایی مانند هویج) نیز میتواند باعث این نتیجه شود. گاهی اوقات رنگ ممکن است بیشتر نارنجی باشد تا زرد.
ادرار بنفشیک بیماری بسیار نادر به نام سندرم کیسهی ادرار بنفش وجود دارد که همانطور که ممکن است تصور کنید، معمولاً در افرادی که سوند ادراری برای کمک به تخلیه و جمعآوری ادرار دارند، دیده میشود. ادرار بنفش که به اندازه کافی عجیب است، تنها زمانی اتفاق میافتد که یک بیمار ادرار بسیار قلیایی داشته باشد و یک سوند داشته باشد.
رنگ ادرار در واقع تغییر نمیکند، فقط در کیسه جمع آوری بنفش به نظر میرسد. اگر سوند و کیسه جمعکننده عوض شود، ادرار دوباره رنگ طبیعی خود را نشان میدهد. همچنین یک بیماری بسیار نادر به نام پورفیری نیز میتواند منجر به رنگ بنفش ادرار شود.
ادرار سفیدچیلوریا یا ادرار سفید معمولاً در اثر مخلوط شدن مایع لنفاوی با ادرار ایجاد میشود. همچنین میتواند ناشی از هجوم فیلاریال، نوعی بیماری انگلی باشد.
ادرار سیاهداروهای ماکروبید، مترونیدازول و روباکسین همگی باعث سیاه شدن ادرار میشوند. شیرینکننده و ملیّن سوربیتول نیز میتواند باعث سیاه شدن ادرار شود. تزریق آهن که برای درمان انواع خاصی از کمخونی استفاده میشود نیز میتواند منجر به سیاه شدن ادرار شود، اما آهن خوراکی اینطور نیست. بیماری ادرار سیاه که به عنوان آلکاپتونوری شناخته میشود، یک بیماری نادر است که در آن بدن نمیتواند اسیدهای آمینه خاصی را پردازش کند.
ادرار فلورسنتدر بزرگسالان، فلورسانس مشخصه مسمومیت با اتیلنگلیکول (ضد یخ) است و معمولاً فقط چند ساعت پس از مسمومیت باقی میماند. اگر نمونه در چهار ساعت اول پس از مسمومیت گرفته شود، ادرار فردی که با ضدیخ مسموم شده است، در زیر نور سیاه، آبی خواهد شد. در کودکان میتواند حاکی از مسمومیت با ضدیخ باشد، اما، به طرز عجیبی، ممکن است در کودکان کاملاً سالم هم یافت شود و نباید به تنهایی برای تشخیص مسمومیت در بیماران جوانتر استفاده شود.
بوی ادراردلایل زیادی وجود دارد که ممکن است باعث شود ادرار بو داشته باشد. کمآبی باعث غلیظتر شدن ادرار و افزایش بوی آن شود. برخی غذاها مانند مارچوبه میتوانند ادرار را بودار کنند. شرایطی نیز وجود دارد که میتواند منجر به بوی غیرعادی ادرار شود، مانند بیماری ادرار شربت افرا که باعث میشود ادرار بوی شربت افرا بدهد. موارد زیر برخی از شرایط مرتبط با بوی خاص ادرار است:
بوی شیرین ادرار ممکن است نشاندهندهی دیابت باشد.
ادرار بدبو اغلب نتیجهی بیماری کبد یا نارسایی کبد است.
ادرار بدبو معمولاً با عفونت مجاری ادراری همراه است.
به طور کلی، بوی ادرار در صورتی که بدون علت باقی بماند یا ماهیت بدی داشته باشد، باید نگرانکننده باشد، اما اگر مربوط به غذا یا به دلیل کمآبی باشد، باید در طول روز با نوشیدن آب از بین برود و ادرار به حالت عادی برگردد.
سخن پایانیهمراه با تلاش برای تعیین این که آیا به طور منظم آب کافی مینوشید، بررسی رنگ ادرار نیز میتواند بسیار مفید باشد. چه گرم باشد چه سرد، آفتابی یا بارانی، نیاز به خوردن مایعات بیشتر با رنگ ادرار خود را نشان میدهد. اگر رنگ آن تیرهتر از رنگ کاه است، احتمالاً زمان نوشیدن آب بیشتر فرا رسیده است.
بسیاری از مواقع، رنگهای هشداردهندهی ادرار نتیجه رنگهای طبیعی یا مصنوعی مواد غذایی است و یک موضوع عجیب است، نه یک موضوع پزشکی. با این حال، تغییرات در ادرار را نادیده نگیرید، زیرا ممکن است نشانهای از یک مشکل پزشکی باشد که باید برطرف شود.
منبع: رکنا
tags # سلامت سایر اخبار اگر این گنج پیدا شود همه مردم جهان تا زانو در طلا فرو میروند؛ ۹۹ درصد طلای زمین اینجاست! (تصاویر) مارخور؛ «بز» پاکستانی معروف به «پیرمرد کوهستان» که تُفاش ارزش طلا دارد! داستان تکاملِ موجودی به نام «پدر»؛ حیوانها پدر ندارند! (ویدئو) عجیب اما واقعی؛ صدای واقعی بیگ بنگ را بشنوید!